23 Temmuz 2013 Salı

ŞİİR DENİZİ ( KENDİ KALEMİMDEN )

YARIM KALAN YANIM 

Ah sızlıyor gine yaram 
yarım kalan yanım....
gine sensizlik acıtıyor içimi 
derin bir nefes alıyorum.
karanlık ve sessiz odamda 
hafif hafif yağmurun sesi 
çınlıyor kulağıma korkuyorum birden.
ve gine aklıma geliyor 
yarım kalan yanım .... 
daha bir korkuyorum bu sefer.
karanlıktan, sensizlikten ve hayattan
çünkü sen yoksun ....
yaslandığım duvarım.
güvendiğim koca dağım
yok artık...
sonra tekrar hissediyorum sızıyı 
sensizliğin yokluğunun sızısı 
ilk günkü kadar taze hatta
daha derinden artık daha bir acıtıyor canımı.....
şaşkındım önceleri 
kabullenemiyordum ve kabul etmeyecektim asla...
ama mutluluklarım yarım
korkularım kocaman olunca anladım..
yoksun artık BABA...
sonra daha da daha da acımaya başladı canım...
senin yanına diye ziyaretine gittiğim o mezar 
o toprak parçası 
her seferinde daha da fazla 
daha da fazla inandırdı yokluğuna 
sen diye bayramlarda bir parça toprağın yanına gelmek 
senin için mezarını süslemek çiçeklerle donatmak daha da 
daha da bir inandırdı sensizliği....
ve kabullendirdi ama dindiremedi acını sensizliğimi .....
bir kenarı hep kanıyor kalbimin .
ruhumun bir yanı yarım 
korkularım hep biraz daha fazlalaşıyor
ve sensizlik her geçen gün 
daha da daha da bir zorlaşıyor.
alışmaya başladığımı sandığım 
biraz daha hayata bağlandığımı sandığım an 
en büyük yanılgıları yaşıyorum....
çünkü sensizlik bir ömür boyu 
BİR YANIMIN KÖTÜRÜM KALMASI GİBİ 

BABA..................................


YAŞAM PASTASI

Hep gidenlerin arkasından
Baktı bu gözler
Hep hasreti tattı
Bu yorgun yürek
Tutamadığım ellerin
Bakamadığım gözlerin
Salamadığı kolların
Özlemini çektim.
Hep gelir diye bekledim
Bir gün gidenlerin yasını değil
Gelenlerin mutluluğunu tadacaktım
Ama tadamadığım mutlulukların
Hasretini tatmak varmış nasipte.
Hep gidenlerin arkasından
El sallamak varmış ve
Belki bir gün gelir diye
Umut ile yaşamakmış
Payıma düşen yaşam pastasından …



SENSİZLİK

Sensizlik Sensizlik gibi
tarifi yok aslında 
sanki bir ışık vardı hayatta 
yolumu aydınlatan işte o ışık sönmüş gibi 
yolum karanlık ve kayıp sanki
ruhum karanlıklarda korkuyorum.
Sensizlik Sensizlik gibi
hayat gülümsemeye başladıkça
bir adım geriye kaçıyor ayaklarım.
hep bir adım gerideyim ve hep bir adım
geriye gidiyor ayaklarım.
Çünkü sensizlik yolunu kaybetmek ve...
hep geri geri gitmek gibi
çünkü Sensizlik Sensizlik gibi ............


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder